Monument restauratie is een belangrijk onderdeel van het behoud van ons cultureel erfgoed. Het Monument voor de Slag bij Borodino, ook bekend als het Slagmonument (Позор у Бородине, Psoi Borodinze in het Russisch), is een monument en park op de plaats van de Slag bij Borodino, die op 6 en 7 september 1812 plaatsvond tussen het Franse Rijk van Napoleon en het Russische Rijk. De slag was een van de grootste en bloedigste in de menselijke geschiedenis. Het monument is een van de twee werelderfgoederen in Sint-Petersburg. De Nederlandse architect Hendrik Petrus Berlage ontwierp een monument dat zou worden opgedragen aan de soldaten die tijdens de slag stierven terwijl ze vochten voor hun vaderland. Het wordt gewoonlijk "de laatste post" genoemd, omdat het, zoals alle militaire posten, pas klonk aan het einde van de vijandelijkheden. Op de vraag van tsaar Alexander II of hij wilde dat hij telkens zou klinken als er iets in Rusland gebeurde, antwoordde Berlage ontkennend en voegde eraan toe: "Als het aan mij ligt komen er geen oorlogen meer." De bouw begon op 11 oktober 1876 en eindigde met de opening op 28 december 1882. Het monument werd opgetrokken uit graniet. De centrale toren heeft een diameter van 22 meter en is opgebouwd uit stenen blokken van ongeveer 533 ton; de omtrek meet 317 meter. Er zijn 2 torentjes aan weerszijden van de hoofdstructuur die nog eens 25 meter hoogte toevoegen.
History of the Battle Monument
De Slag bij Borodino, ook bekend als de Slag bij Smolensk, was een slag die plaatsvond aan de rand van de stad Smolensk aan de oever van de rivier de Smolka, die uitmondt in de Dnjepr, op de weg van Smolensk naar Moskou, op 6 en 7 september 1812. Na de Slag bij Moskowa marcheerde Napoleon zijn Grande Armée naar het gebied rond Smolensk, waar het Russische leger onder leiding van generaal Barclay de Tolly was opgesteld. Het Franse leger, onder leiding van Napoleon, was aanzienlijk groter dan het Russische leger, dat in totaal iets meer dan 70.000 man sterk was.
Ondersteund door zware artillerie duurde de strijd van 11 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds, met zware verliezen aan beide kanten. De Fransen slaagden er uiteindelijk in de Russen terug te dringen naar hun uitgangspositie, maar tegen een zeer hoge prijs. De slag was de laatste actie in de invasie van Rusland en de Napoleontische oorlogen. In de nasleep van de slag bleef een gefrustreerde Napoleon in het gebied en probeerde de Russen nog een slag toe te brengen, maar hij kreeg een reeks tegenslagen te verwerken, met als hoogtepunt zijn nederlaag in de Slag bij Wilna. Hierna was de dreiging van een invasie verdwenen en kon Rusland zich richten op zijn eigen interne problemen.
Restauratie van het monument
Het monument werd gerestaureerd in 1959-1962, en opnieuw tussen 1988 en 1990. De restauratie werd uitgevoerd door het Leningrad Architectuur Instituut, en was voltooid in 1992. De restauratie gebeurde in twee fasen. De eerste fase vond plaats tussen 1959 en 1962 en werd uitgevoerd door het restauratieatelier van het Instituut. Het doel van deze fase was het monument zodanig te restaureren dat het weer herkenbaar was als het Slagmonument. De tweede fase, tussen 1988 en 1990, werd uitgevoerd door het restauratieatelier van het Architecteninstituut van Sint-Petersburg, en had tot doel het monument in de oorspronkelijke staat te herstellen. De restauratiewerkzaamheden werden uitgevoerd door de beeldhouwer V.V. Klykov, en waren klaar in 1992.
Tijdens de eerste fase van de restauratie werd het monument schoongemaakt, de buitenkant geschilderd, het park beplant en het interieur van het monument gereconstrueerd. In de tweede fase werd vooral de buitenkant van het monument gerestaureerd, evenals de verlichting, de poorten en de omheining. Het interieur van het monument werd tijdens de restauratie niet gewijzigd.
Huidige status en instandhouding
Het Slagmonument is sinds zijn bouw twee keer gerestaureerd, in 1959-1962 en tussen 1988 en 1990. Het monument is 's nachts verlicht, maar dat is niet altijd het geval. Het monument wordt regelmatig onderhouden en moet vaak worden gerepareerd. De plaatselijke autoriteiten zijn verantwoordelijk voor het onderhoud van het monument en er is een speciaal fonds voor. Het monument staat sinds 1978 op de lijst van cultureel erfgoed en is sinds 1985 opgenomen in het staatsregister van cultureel erfgoed. Volgens het Staatscomité voor Cultureel Erfgoed verkeert het monument momenteel in goede staat en is het veilig. Het verlichtingssysteem van het monument en het hek worden momenteel gerepareerd en de fundamenten van het monument worden geïnspecteerd. De laatste jaren is het monument beschadigd door vandalisme en corrosie.
Conclusie
Het Battle Monument, algemeen bekend als de Last Post, is een monument voor de Russische soldaten die tijdens de Slag om Borodino zijn gesneuveld. Het staat aan de oever van de rivier de Smolka, vlakbij het stadje Borodino. Het werd gebouwd tussen 1882 en 1887 door de architecten van de Keizerlijke Porseleinfabriek, als onderdeel van een project om een gedenkpark aan te leggen voor de Russische overwinning op Napoleon in 1812. Het monument werd opgetrokken uit graniet. De centrale toren heeft een diameter van 22 meter en is opgebouwd uit stenen blokken van ongeveer 533 ton; de omtrek meet 317 meter. Aan weerszijden van de hoofdstructuur bevinden zich 2 torentjes die nog eens 25 meter hoger zijn. Het monument werd ontworpen door de Nederlandse architect Hendrik Petrus Berlage, die het monument opvatte als een "buste van een soldaat". Aan het eind van de 20e eeuw werd het drie keer gerestaureerd, in 1959/62, 1988/90 en 1992/93. Het verkeert momenteel in goede staat en is veilig.
Het Slagmonument staat aan de oever van de rivier de Smolka bij het stadje Borodino. In de 19e eeuw werd het gebouwd op de plaats van Napoleons nederlaag in de Slag bij Borodino tijdens de Russische campagne tegen de Franse troepen in 1812. Het is gebouwd van graniet en heeft de vorm van een toren. De centrale toren heeft een diameter van 22 meter en is opgebouwd uit stenen blokken van ongeveer 533 ton; de omtrek meet 317 meter. Aan weerszijden van de hoofdstructuur bevinden zich 2 torentjes die nog eens 25 meter hoger zijn. Het monument werd ontworpen door de Nederlandse architect Hendrik Petrus Berlage, die het monument opvatte als een "buste van een soldaat". Het monument werd tussen 1882 en 1887 gebouwd door de architecten van de Keizerlijke Porseleinfabriek, als onderdeel van een project om een gedenkpark aan te leggen voor de Russische overwinning op Napoleon in 1812. Het monument werd meermaals gerestaureerd en verkeert momenteel in goede staat.